CALE vel CALES lium sive CALENUM

CALE, les, vel CALES lium, sive CALENUM

oppid. Campaniae non procul a Casilino, in cuius agro vinum generosum nascebatur. Horat. l. 4. Carm. Od. 12. v. 14.

------ Pressum Calibus ducere Liberum.

Et alibi, l. 1. Carm. Od. 20. v. 9.

Caecubm et praelô domitam Calenô

Tu bibes uvam. ----- -----

Iuvenal. Sat. 1. v. 69.

Occurrit matrona potens, quae molle Calenum

Porrectura viro miscet sitiente rubetam.

Ibi ridicule quidam Caloenum; quasi καλὸς οἶνος, cum sit a Cale Campaniae oppido. Virg. Aen. l. 7. v. 725.

------ Vertunt felicia Bacchol

Massica, qui rastris, et quos de collibus altis

Aurunci misere patres, Sidicinaque iuxta

Aequora, quique Cales linquunt ------

Sil. l. 8. v. 512.

Nec cedit studio vicinus sanguine miles,

Quem genuêre Cales, non parvae conditor urbis,

ut sama est Calais, Boreae Quem rapta per auras

Orithyia vago Geticis nutrivit in antris.

Idem nescio cur l. 12. v. 525. eam sinqulari numerô adpellârit:

Threiciamque Calen, vestras a nomine nati

Orithyia domos.

Fuisse haud postremae notae urbem, auctor est Strabo l. 5. Καὶ ἡ ἐφεξῆς ἡ τῶ Καλήνων πόλις καὶ αὕτη ἀξιόλογος, συνάπτουσα τῷ Κασιλίνω. Nic. Lloydius.